Yerel Yerel Sağanak Yağış

Merhaba sevgili okuyucularım;

Uzun yıllar yerel medyada çalışmış biri olarak yerel medyacılığın ne kadar zor ve özveri istediğini biliyorum. 1999 yılından itibaren 2003 yılına kadar aralıksız olarak yöremizin tek radyo televizyonu ÖRT de çalıştım. Hayatımın manevi anlamda güzel maddi anlamda zor günleriydi. Arkadaşlıklar güzeldi. Sanırım en büyük kazancım da bu oldu.

Saatlerce süren dış haber çekimleri omuzda taşınan kamera (yaklaşık on kilo ağırlığındaydı bense kırkiki kiloydum.) Sıcak demeden soğuk demeden koşturduğumuz günleri unutmak mümkün değil.

Hep düşünmüşümdür, maddi olarak bizi tatmin etmeyen bir işte niye bu kadar yorulur insan? Saatleriniz belli değildir, o iş yetişmek zorundadır saat 19:00 haber bülteni yetişmek zorundadır. Akşam canlı yayın varsa orda olmak zorundasındır. Ses çıkmak zorunda, görüntü kalitesi olmak zorundadır. Bazen TRT den bile iyi olduğumuzu düşündüğüm olmuştur. Elimizden gelenin fazlasını yaptığımızı hiçbir aksilik çıkmaması için tüm yayın boyunca diken üstünde oturup midemiz ağzımızda beklemişizdir.

İşte tüm bu heyecan ve adrenalindir size bu işi yaptıran para hep ikinci planda olmuştur. Aşk vardır bu işte. Hazırladığın programın yayına girmesi tarifi imkânsız bir duygudur. Yaptığın bir haberin ses getirmesi müthiş bir şeydir. O koşuşturma gündem oluşturmak ve senin ağzından çıkan bir haberin güvenirliği insanların sana güvenmesi tüm bunlar parayla ölçülemez.

Maddi karşılık gözetmeksizin son yıllarda da eşimle beraber çeşitli görevlerde bulunduğum Ödemiş'in tek radyo televizyonu biliyorsunuz artık yok. Geçtiğimiz aylarda bazı nedenlerden dolayı kapatıldı. Zaten bu maddi zorluklara üzerindeki yüke rağmen fazlasıyla dayanmıştı. Ödemiş için hep gururla söylediğimiz "Yöremizin Sesi Gözü Kulağı" artık yok. Yıllarca bizi dinleyen izleyen tüm dinleyicilerimize de bu vesileyle teşekkür etmek istiyorum. Hala daha arabasında frekansımızı arayan "ne zaman açılacak" diye soran dinleyicilerimize sonsuz teşekkürler…

Ege Tv de artık yok. Yerel medya bir bir yok oluyor. Geçtiğimiz günlerde de İzmir'in ve Ege Bölgesinin sesi gözü kulağı kapandı. Maddi zorluklara daha fazla dayanamadı ve gözyaşları içinde veda etti. Canlı yayında tüm ekibin gözyaşlarına boğulması beni çok derinden sarstı. Neler hissettiklerini düşündüm. Gerçekten zordu. Yıllarını verdikleri gece gündüz demeden koştukları, işleri yetiştirmek için insanüstü çaba sarfettikleri, yeri geldiğinde aşağılandıkları yeri geldiğinde hiç hak etmedikleri şekilde suçlandıkları ama her şeye rağmen işlerini ne kadar çok sevdiklerini düşündüm. Çok üzücü.

Yerel medya, gerçekten özveri isteyen aşk isteyen bir alan. Yerel basın ve yerel radyoda gerçekten büyük özveriyle çalışan başta kendi mesai arkadaşlarıma basın emekçilerine sonsuz saygılarımı gönderiyorum. Hepside birbirinden değerli ve yaptıkları iş takdire şayan…
Hoşçakalın…

Sevgiyle kalın…